Czterdzieści osób uczestniczyło w spotkaniu w 'Zaczarowanej Dorożce’.
Inicjatorem był Bohdan Wojciechowski, który dokonał wprowadzenia i przedstawienia 'Genezy Miejscowości i Nazwy Wojciechowice’. Ponadto swoje opowiadania przedstawili: Eugeniusz Kruczyk – historia deportacji z Wojciechowic w 1940 roku, Tadeusz Jarząbek – wspomnienie z życia i historii, Bożena Baczewska – geneza rodziny Baczewskich i pokaz pamiątkowych zdjęć z rodzinnych albumów oraz Stanisław Orłowski, który zbiera oryginalne pocztówki z Ostrołęki i występuje w Kabarecie 'Szuje’.
Inspiracją do zorganizowania tego spotkania był fragment zapowiedzi konkursu fotograficzno-malarskiego 'Obiektywem po Wojciechowicach’ zorganizowanego przez Radę Osiedla i filię OCK w 2012 roku.
Geneza Wojciechowic
Wojciechowice założył Marcin Wojciechowski herbu Jelita (1792 – 1880). Przybył do Ostrołęki w 1822 roku, by wziąć w dzierżawę pocztę konną.
Przy rynku (plac gen. Bema 8) wybudował zajazd pocztowy. Obecne: Muzeum Kultury Kurpiowskiej.
Inne źródła podają, że od 1825 roku do 1827 roku Marcin był pisarzem Pogranicznego Urzędu Pocztowego w Łomży. W 1827 roku objął stanowisko ekspedytora poczty w Ostrołęce, by piastować je aż do roku 1862. Dodatkowo zaznaczyć należy, że w roku 1850 został mianowany sekretarzem gubernialnym. 01 listopada 1862 roku na własną prośbę zwolnił się ze służby. Ekspedytorem ostrołęckiej poczty został jego syn Stanisław.
Pewne jest to, że Marcin po przybyciu do Ostrołęki nabył znaczny obszar gruntów na wschodnich obrzeżach miasta.
Na znajdujących się tam rozległych pastwiskach, pasły się konie, kupowane od wędrownych handlarzy, pilnowane przez cyganów. Konie te, używane były do obsługi zaprzęgów pocztowych.
Z biegiem czasu na zakupionym terenie przy trakcie łomżyńskim Marcin pobudował cegielnię, w której zatrudniał okolicznych włościan. Z produkowanej tam cegły wybudował sobie okazały dworek, w którym zamieszkał wraz z rodziną. Obok dworku zaczęły stopniowo powstawać domki robotników i służby dworskiej. Tak powstałą osadę zaczęto potocznie nazywać Wojciechowo, Wojciechowizna, Wojciechowice.
Ta ostatnia nazwa – Wojciechowice, została zaakceptowana przez ogół społeczeństwa Ostrołęki i pozostała do dnia dzisiejszego.
Dobra Wojciechowskich w Wojciechowicach niegdyś bardzo rozległe, sięgające po rzekę Czeczotkę, z czasem kurczyły się coraz bardziej. W drugiej połowie XIX wieku rząd carski na znacznej ich części wybudował koszary dla wojska i przy nich urządził place do ćwiczeń.
’Wojciechowice, osada, powiat ostrołęcki, gmina
i parafia Ostrołęka, leży 4 wiorsty na północny wschód
od Ostrołęki, przy szosie do Łomży”. Tyle napisano
o Wojciechowicach w 'Słowniku Geograficznym Królestwa Polskiego”.
Natomiast Ksiądz Kanonik Józef Kaczyński (od 1958 roku w Wojciechowicach), w kronice parafialnej kościoła pod wezwaniem Świętego Wojciecha zanotował:
”Wojciechowice do I wojny światowej były wioską dworską. Dwór należał do rodziny Wojciechowskich i znajdował się przy stawie, niedaleko kościoła, po drugiej stronie szosy Ostrołęka – Łomża. Wojciechowscy byli właścicielami cegielni.
Z cegły, z tego zakładu w 1888 roku na terenie Wojciechowic rząd carski wybudował dla wojska koszary, do których przeniósł 14 pułk Głuchowski z Przasnysza oraz 10 batalion saperów.
Dla tych żołnierzy w 1890 r. została wybudowana cerkiew pod wezwaniem św. Piotra i Pawła. W 1915 r. Rosjanie opuszczają Ostrołękę, a dwór został spalony. Po I Wojnie Światowej do Wojciechowic przybyły 4 i 7 Pułk Ułanów. W roku 1920 pułki te ruszyły na wojnę z bolszewikami. 26 maja 1921 r. do koszar przybywa 5 Pułk Ułanów Zasławskich z Glinian pod Lwowem i był tu do 1 września 1939 r.
Po II Wojnie Światowej wojsko tu już nie wróciło,
a w Wojciechowicach rozpoczęła się budowa wielkich zakładów, takich jak: celuloza i elektrociepłownia. Obecnie Wojciechowice są przemysłową dzielnicą miasta Ostrołęki.”
